Document Type : Original Article
Author
دانشجوی دکتری دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران
Abstract
عابران پیاده به عنوان یکی از آسیب پذیرترین کاربران راه مطرح هستند که منشا بخش قابل توجهی از تلفات یا جراحات در تصادفات محسوب می شوند. بر این اساس، در سالهای اخیر تلاش های ارزشمندی به منظورارائه روش هایی جهت بررسی وجود الگوهای سازمانیافته در وقوع تصادفات صورت گرفته است. هنگام مواجهه با داده های مکانی-زمانی و از جمله تصادفات ترافیکی، نمیتوان اثرات رویدادهای واقع در همسایگی رویداد مورد نظر که تحت عنوان خودهمبستگیهای زمانی و مکانی شناخته میشوند را نادیده گرفت. در این تحقیق، تصادفات عابر پیاده در شهر مشهد در طی یک بازه زمانی پنج ساله از 1391-1395 مورد بررسی قرار گرفته است. با تجمیع دادههای مرتبط با تصادفات در سطح 253 ناحیه ترافیکی (TAZ) در سطح شهر مشهد، روابط مکانی-زمانی با تخمین تابع تراکم کرنل و نمودارهای راداری مورد ارزیابی قرار گرفته است. در مرحله بعد، مهمترین عوامل مؤثر بر وقوع تصادف عابر پیاده مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج بیانگر آن است که بی توجهی رانندگان و سرعت غیرمجاز به ترتیب به عنوان اصلیترین علت وقوع تصادف عابر پیاده شناخته میشوند. نتایج این مقاله میتواند در شناسایی مناطق با تمرکز بالای تصادف عابر پیاده موثر واقع شود. این نواحی نیازمند توجه و اختصاص بودجه و زمان بیشتر از سوی مسئولان حمل و نقل در حوزه ارتقای ایمنی میباشند.